Ĝojajn Finjarajn Festojn !

Multe okazas ĉi tiu monato por mi. Unue, mi revenis al Aikido post sep jaroj de nepraktikado. Ĉi tiu milita arto ege interesas al mi ĉar ĝi estas nur protekta arto. Oni ne povas ataki aliajn. Plie, oni povas ne nur protekti sin kontraŭ unu (aŭ plie) atakantoj, sed oni faras tion sen detrui la kontraŭbatalanton. Finfine, la elegantaj aikidaj movadoj sekvas la formon cirklan kaj uzas la forto de atakantoj kontraŭ li.

Mi ankaŭ reprenis mian romanverkon kun la helpo de tri softvaroj. Esperas ke ĉi-foje mi finos la romanon, ĉar mi havas aliajn fari. Bedaŭrinde, mi forlasis la NaNoWriMo-on ĉi jare, sed ne gravas. Mi tamen skribis pli da 15.000 vortojn, kaj ankaŭ kreis detalan planon por la historio. Iam mi povus repreni historion.

Finfine, la 15-an de decembro estas la 150-a datreveno de la majstro, S-ro Zamenhof. Do ĉi tiu data nomiĝas la Zamenhofa Tago. Mi bedaŭrinde ne festis tiu tago, ĉar ne estas esperanto-klubo en mia urbo kaj do ne ekzistas aliaj esprantistoj ol mi. Malĝoje, ĉu ne? Tiel estas mia sorto. . .

Kapitano Kirk Mortigas Esperanton

Romano Forlasita

Mi haltas laboron je la romano dum NaNoWriMo. Kiel mi jam decidis antaŭ jaroj, verki manuskripton por tiu konkurso ne plu valoras al mi. Vere, verki fikcio ne plu valoras al mi. Ĝi estas preskaŭ idiota por mi. Kial? Unue mi ne havas talenton kiel verkiston. Estas malĝoje diri tion, sed tio veras. Antaŭ multaj jaroj mi trovis ci tiun veron, sed mi daŭre klopodos verki miajn fuŝajn romanojn. Kia stultulo! Iam mi eĉ haltis ĉian fikcian verkon dum pli da jardeko.

Nun denove mi trovas ke mi perdas mian tempon verki fikcion. Certe, mi povas skribi manuskriptojn, eĉ multaj. Sed por kion fari? Ĉu longe labori por krei fuŝverkon? Ne. Mi ne havas tempon malŝpari je fuŝaĵoj. Do mi publike kaj do definitve haltas mian fuŝliteraturon. NaNoWriMo supervivos sen mi.

Mia romano estas fekaĵo

Estas vere: mia Nanoromano fekas. Ege. Ĝi estas tute stupida. Kaj plie ĝi ne estas skribita esperante. Mi volas fari tiel, sed tro malfacilas verki ege rapide. Ne gravas. Devas mi klopodi la fekverkon. Verkisto verkas. Eĉ se verko similas al hundofeko.

Verkado Ekflugas

La evento kiun mi atendas la tutan jaron fine alvenas: Nanowrimo! La titolo de mia nunjara romano estas The Tigerfish Mutiny. Temas pri aventuro en submarŝipo dum la Dua Mondmilito. Malfeliĉe, ĝi ne estas en Esperanto. Mi ja havas ekkomenciĝitan romanon en la internacio lingvo kaj mi daŭre laboros pri ĝi post la finiĝo de Nano.

Mi nur havas 3.200 vortojn ĝis nun, do devas malfermi mian blogon por verki mian venontan mastroverkon.

NaNoWriMo Prepariĝas

Jes, jen la plej granda sezono el la tuta jaro! Kio, tio provas ke mi havas tre povran vivon kvaliton. Kaj multe tro da libertempo. Mi do preparadas min por alfronti la blankan paĝon novembran. Kiel sbribilojn mi uzos kaj Liquid Story Binder kaj manu-tajpilon por produktigi mian senduban klasikoverkon venontan. Bedaŭrinde, mi ne verkos en mia kara lingvo, Esperanto ĉar mi bezonas skribi ege rapidege. Do mi uzos la gepatran lingvon. Mi reportos pri la antaŭenigo ĉi-tie de tempo al tempo.

Hodiaŭ dum la Pasinteco

1783 - Anglujo kaj Usono konkludis la Traktaton de Parizo, kiu leĝe finigis la usonan Militon de Sendependeco.

1901 - La Nacia Standardo de Aŭstralujo, blua kampo kune kun la Regna Stelo kaj la Kruco Suda, ekvolis unufoje je la alto de la Reĝa Ekspozicio-Domo en Melbourne.

1976 - La Viking 2 robota spacoŝipo de NASA alteriĝis je Utopia Planitia sur la planedo Marso.

Parizo Atingiĝo !

La lasta semajno mi, mia edzino kaj patrino troviĝis en la bela Pariza urbo. Forlasante la startdomon je la kvina matine, ni bone dormis entrajne dum la vojaĝo kiu daŭris proksimume unu horo kaj kvarono.

Alvenis ni en tre modesta kaj malaltkosta hoteloĉambro. Ĝi estis sufiĉe komforta, sed mi ĝojis ke ni restis ekstere la tuta tago. Ni multe vizitis: la bela preĝejo de la Sankta Koro en Montmarto, ekstere de la Ruĝa Vent-muelejo, la Turo Eiffel, la muzeo de la Louvre. Ni ankaŭ boatis sur la Seino, kaptis multe de fotojn kaj konstante marŝis.

Esperanto is. . .

Perforta Mondlingvo aŭ Pastempo ?

Ĉu necesas lerni aliajn lingvojn aŭ planlingvojn kiam oni konas Esperanton? Mi demandas min ĉi-tiun kialon tre ofte. Mi jesas ĉar finfine aliaj (plan) lingvoj multe interesas al mi. Sed, ĉu mi perdas tempon? Laŭ mia opinio, aliaj artefaritaj lingvoj tute ne havas ŝancon rilate al e-o. Eĉ e-o ne havas multe ŝancon rilate al naciaj dialektoj. Unue mi pensis ke e-o estis la perfekta solvo por interkomunikaj malfacilaĵoj. Nun, mi ne estas komplete konvinkita. Estas por tio ke mi (kaj oni) devus lerni aliajn dialektojn naciojn. Oni ne scias ke se la mondo elektus planlingvon.

Ŝajne, la kaŭzo mondlingva estas antaŭe perdita. La plejmulto de homoj ordinaraj estas indiferenta al la problemo de komunikado internacia. La politikistoj estas ankaŭ indiferenta--ŝajne. Fakte, iuj volus enterigi Esperanton. Ĉar la lingvo estas defio al ilia politika povumo kaj malhelpas ilin ŝteli impoŝt-monon de la popolo. Kiel ekzemple, malŝparegaĵo ekzistas en tutaj niveloj de la strukturo de Eŭropo-Unio. Alte multkostas la tradukado. La politikistaĉoj povas demandi pli da mono por pagi ĝin. Kaj ankaŭ elĉerpas kelkajn monerojn de la ŝajne troplena publika monujo. Porkuloj !

Do, por mi Esperanto estas nek mondlingvo nek pastempo. Ĝi estas nur lingvo inter aliaj. Ĝi estas lingvo kiun mi uzas kaj amas samkiel la franca, la angla aŭ la itala. Malfeliĉe mi opinias ke por havi internacian lingvon facile lernebla, la registaroj devas instaligi ĝin perforte. Mi tute ne volas ke tio okazu, sed sen tia ago, mi timas ke la mondo neniam havos veran mondlingvon.

Ili Marŝis sur la Luno !

Hodiaŭ, antaŭ kvardek jaroj, du usonanoj iris al la Luno. Bele belege! Mi havis dektri jarojn, sed mi memoras tre bone la eventon. Mi rigardis ĝin televide kun miro kaj plezuro.

Sendube, ĝi estas la plej grava evento de la tuta tempo homa.

"Tio estas eta paŝo por homo, salto giganta por la homaro."

Ekflugiĝo

Bonvenu al mia blogo...en Esperanto!

Kial Nikto Barada ? Ĉi-tiu titolo venas de granda filmo de sciencfikcio de la 50-a jardeko. En ĝi, giganta roboto prenas inon kiu diris al li: "Klaatu, barada nikto.' Nu, oni ne scias tion, kion la vortoj vere volas diri. Persone, mi kredas la mesaĝo estas jene: Forprenu la virinon. Saĝa konsilo. Plibone estus: Silentigu la virinon.

Do, nikto barada povas signifi ĉian, kian oni volas. Same kiel por mia blogo.